Υπάρχει κλειδί για την μόνιμα ευτυχισμένη σχέση;.

Όπως λέγεται και αλλού στο βιβλίο, ο άνθρωπος δεν θέλει να παραμείνει σε μια κατάσταση όπου δεν νοιώθει ευχάριστα. Σε ένα ζευγάρι, αυτό σημαίνει ευτυχισμένη σχέση.
Απο την άλλη, για να πετύχει η αυτοβελτίωση και η αλλαγή του, ώστε να μπορεί να αισθάνεται πάντα ΟΚ και σε διάθεση ευδαιμονίας, χρειάζεται να είναι απόλυτα υπεύθυνος της κατάστασης του.

Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει να λειτουργεί το άτομο ως αυτόνομη μονάδα, με πλήρη αυτάρκεια. Αυτάρκεια δέ του ατόμου, σημαίνει να έχει το ίδιο επάρκεια γενικά. ΄Όχι μόνο στο φυσικό και τον υλικό τομέα, που δεν είναι τόσο σημαντικοί για την αίσθηση της ευδαιμονίας, όσο στον ψυχικό και πνευματικό τομέα. Οι οποίοι τομείς δημιουργούν και καθορίζουν την ύπαρξη της ευτυχίας. Δηλαδή σημαίνει να μπορούμε να καλύπτουμε επαρκώς την ανάγκη που έχουμε για συναισθηματική τροφή, επιβεβαίωση, αποδοχή, θωπεία και πνευματική επικοινωνία.

Αυτή η προϋπόθεση αυτάρκειας, όταν εξετάζεται σε ένα ζευγάρι που οι σύντροφοι είναι εξαρτημένοι μεταξύ τους, θα σήμαινε εκ πρώτης όψεως ανεξαρτησία. Με την έννοια ακόμα και την ανεξαρτητοποίηση του ατόμου  και από τον σύντροφο του, όσο και αν αυτό φαίνεται παράξενο. Για να επέλθει όμως αυτή η ανεξαρτησία, με την έννοια που το αναφέρουμε εδώ, δεν εννοούμε τον φυσικό χωρισμό των δύο ατόμων.

Όχι διότι σε ένα τέτοιο χωρισμό δεν θα υπάρχει πλέον σχέση, αλλά διότι δεν εξασφαλίζει απο μόνος του ο φυσικός χωρισμός την ανεξαρτησία και αυτάρκεια.

παραμένει η σχέση στο χωρισμό;

Ο φυσικός χωρισμός δεν επιφέρει κατ ανάγκη ανεξαρτησία, σημαίνει απλά απόσταση των σωμάτων. Αλλά και από μακριά, οι εξαρτήσεις τα πάθη και τα μίση μπορούν να εξακολουθούν, ή και να είναι πιο μεγάλα.
Για να είναι ανεξάρτητος κάποιος, πρέπει να είναι αυτάρκης ψυχικά ακόμα και μέσα στην σχέση. Αυτό πρακτικά σημαίνει, ότι το άτομο αντιλαμβάνεται μόνο το εαυτό του σαν τον δημιουργό των συναισθημάτων του, των καταστάσεών του και των διαθέσεών του. Σημαίνει επίσης, ότι έχει τον τρόπο, να εισπράττει μόνο τα θετικά από το σύντροφο.

Αυτό δε, στέφεται με επιτυχία, όταν ο εαυτός μας καταφέρει να θεωρεί ότι για όλα αυτά που νοιώθει ευθύνονται οι δικές του πεποιθήσεις, και σκέψεις. Οι δικές του εκτιμήσεις, τα δικά του βιώματα, η δική του στάση.

Διότι μέσα σε μια σχέση ζευγαριού, η εξάρτηση των συντρόφων μεταξύ τους προκαλεί την συνηθισμένη παρενέργεια του να κατηγορεί ο ένας τον άλλο για ότι δυσάρεστο του συμβαίνει. Κατηγορίες δηλαδή του τύπου «μου φταις εσύ γι αυτό που έπαθα και που νοιώθω». Έτσι, ανεξαρτησία δεν σημαίνει ούτε αποχωρισμός, ούτε ελευθερία. Σημαίνει κάτι πιο δύσκολο και σύνθετο, σημαίνει την υπευθυνότητα με όλη την έννοια που μπορεί να έχει αυτή.