Ποιά κατάσταση ακολουθεί τον έρωτα.
Θα ξεκινήσουμε πάλι από το μηχανισμό του έρωτα για να τον γεφυρώσουμε με την προηγούμενη ενότητα.
Ο έρωτας, είναι όπως είπαμε ένα έντονο θετικό ενδιαφέρον του εγώ μας για ορισμένες μόνο πληροφορίες του ατόμου που φαίνεται να ταιριάζει στο ερωτικό μας πρότυπο.
Αυτό το ενδιαφέρον για το άλλο πρόσωπο είναι πολύ έντονο. Οτιδήποτε μαθαίνει ο ερωτευμένος για τον αγαπημένο του, αποκτά κορυφαία σημασία για την ύπαρξη και την επιβίωσή του. Κάθε επιβεβαίωση και κάθε διάψευση στις προσδοκίες του, έχει αντίστοιχα μεγάλη επίπτωση στο πώς αντιδρά ο ερωτευμένος. Τόσο στο σωματικό τομέα του όσο και στον ψυχολογικό και διανοητικό τομέα.
Κατ’ αρχή, ο έρωτας εμφανίζεται με ενθουσιώδες ενδιαφέρον του ερωτευμένου για κάποιον άλλο. Στην συνέχεια, η συνείδηση του ερωτευμένου προσπαθεί να εναρμονίσει τις πληροφορίες που εκπέμπει το άλλο άτομο, ή το περιβάλλον του, με τις προσδοκίες που τρέφει αυτός. (στο στάδιο αυτό οι προσδοκίες αφορούν την διαδικασία επιβίωσης).
Αν τότε δεν υπάρξει ανταπόκριση από την άλλη πλευρά, η διαδικασία εναρμόνισης των δύο προσώπων σταματάει συνήθως. Ή, σε μερικές περιπτώσεις, συνεχίζει μονόπλευρα τον κύκλο της από πλευράς του ερωτευμένου. Στο τέλος αφήνει σ αυτόν μιά τραυματική απογοήτευση για την αυτοεικόνα του. (την «καψούρα»).
Αν όμως υπάρξει ανταπόκριση, τότε η έλξη και επιθυμία του ερωτευμένου συνδέει στην μνήμη του ότιδήποτε θετικό αφορά το άλλο πρόσωπο. Με τον τρόπο αυτό, αποκτά εξάρτηση από αυτές τις πληροφορίες. Έτσι ώστε, με την διαπλοκή και των εκατέρωθεν πληροφοριών του που βρίσκεται στο μυαλό του καθενός, να δημιουργείται αντίστοιχα, και απο ένα σενάριο ζωής. Αυτό το σενάριο, οι σύντροφοι νομίζουν ότι είναι ίδιο και για τους δύο. Προσπαθούν δε να το επαληθεύσουν οπωσδήποτε από εκείνη την στιγμή. Τους φαίνεται σαν κοινή επιδίωξη, σαν κοινή ανάγκη συμβίωσης.
Ολοκλήρωση της φάσης του έρωτα.
Η φάση αυτή ολοκληρώνεται και καταλήγει συνήθως στην σεξουαλική συνάφεια έως και την γονιμοποίηση και τον τοκετό. Ακόλουθα, αρχίζει να εξασθενεί το ενδιαφέρον του ενός για ίδιες πληροφορίες που έρχονται από τον άλλο. (Εικόνες, ήχοι, ομιλία, γεγονότα, προτιμήσεις, αντικείμενα, καταστάσεις κλπ). Καθόσον αυτές οι πληροφορίες ολοκλήρωσαν πια τον ρόλο τους και δοκιμάστηκαν στην σχέση του ζευγαριού. Τότε κάνουν την εμφάνισή τους στο προσκήνιο της προσοχής του κάθε συντρόφου, και οι υπόλοιπες πληροφορίες του άλλου συντρόφου. Αλλά και του περιβάλλοντός του. Οι τελευταίες, εκπέμπονταν βέβαια εξ αρχής. Αλλά δεν τις πρόσεχαν ούτε τους έδιναν σημασία ως τότε οι ερωτευμένοι. Κυρίως, επειδή δεν αφορούσαν το στενό σκοπό της ένωσης των σωμάτων τους.
Αυτές οι πληροφορίες, αναπόφευκτα δοκιμάζονται και εφαρμόζονται και στο προαναφερόμενο σενάριο και σχέδιο ζωής. Αυτό δηλαδή που είχε στην αρχή φτιάξει ξεχωριστά μέσα στο μυαλό του ο κάθε σύντροφος. Όμως, όταν οι «νέες» πληροφορίες (συνήθειες, ήχοι, εικόνες κλπ του άλλου) είναι ασύμβατες με το αρχικό σενάριο ευτυχισμένης ζωής του συντρόφου, εκείνος δεν τις αποδέχεται πια. Και μαζί μ’ αυτές απορρίπτει και το ίδιο το πρόσωπο που τις εξέπεμπε. (Οι ανεπιθύμητες πληροφορίες είτε δεν γίνονταν αντιληπτές ως τότε, είτε κρίνονταν με επιείκεια απο το φίλτρο του «τυφλού» ερωτευμένου).
Εκείνο που αλλάζει εδώ, ώστε να απορρίπτουν πια οι σύντροφοι ο ένας τον άλλον, δεν είναι καθαυτές οι πληροφορίες που εκπέμπει ο άλλος σύντροφος. Αλλά είναι ο τρόπος του καθενός να εκτιμά τις πληροφορίες που αφορούν τον άλλο. Είναι τα διαφορετικά πλέον κριτήρια που χρησιμοποιούμε εμείς για το σύντροφό μας. Ο ένας βλέπει πια τον άλλο με άλλο μάτι. Έχει αλλάξει το φίλτρο με το οποίο παρατηρεί ο καθένας την σχέση.
Ποιός αλλάζει στην σχέση;
Δηλαδή δεν αλλάζει τόσο ο αγαπημένος μας (αυτά που μας δείχνει), αλλά εμείς έχουμε αλλάξει (τα κριτήριά μας με τα οποία τον εκτιμάμε).
Αυτήν δε την αλλαγή δεν την αντιλαμβανόμαστε.
Στο σημείο αυτό, τελειώνει ο έρωτας και η συμπάθεια σε μια σχέση, που δεν είχε ως τότε προχωρήσει το σενάριό της σε ρεαλιστικές δεσμεύσεις. Όπως είναι ο γάμος, η τεκνοποιία και η οικονομική εμπλοκή των μερών σε κοινά συμφέροντα και υποχρεώσεις. Μπορεί όμως οι υπόλοιπες πληροφορίες που αφορούν τον άλλο να μήν είναι πολύ αταίριαστες με το γενικό πρότυπο μας για επιλογή συντρόφου. Ετσι το πρότυπο αυτό δεν κινδυνεύει να διαψευσθεί ολόκληρο. Τότε, ανάμεσα στο ζευγάρι είναι δυνατόν να δημιουργηθεί μια διανοητική και ψυχική συνάφεια, που θα την ακολουθήσει η διερεύνηση και η γνωριμία του άλλου. Μιά επικοινωνία δηλαδή, η οποία έχει την μορφή της αγάπης και μπορεί να κρατήσει την σχέση τους μακροχρόνια.
Η επικοινωνία αυτή αργότερα, μπορεί να φτάσει και σε ξεχωριστή ατομική ολοκλήρωση του καθενός στον πνευματικό και ψυχικό τομέα. Ανάλογα βέβαια με τον βαθμό και τον προσανατολισμό αναζητήσεων του ζευγαριού. (Που αυτές βέβαια, είναι κάτι επιπλέον από ένα ήδη επιτυχημένο κοινωνικό και αναπαραγωγικό τομέα).
Η ατομική ολοκλήρωση γίνεται με την αναζήτηση και ανεύρεση προσωπικά από τον καθένα του ανώτερου και υπερβατικού νοήματος της επιβίωσης. Αυτό, συνήθως, καταλήγει να είναι το νόημα της μεταθανάτιας ζωής και η κατανόηση και αφομοίωση της έννοιας του θεού. Τότε επέρχεται και η αληθινή και λεγόμενη αιώνια ένωση του ζευγαριού. Αφού, για να επιτευχθεί αυτή η ολοκλήρωση, έχει ήδη προηγηθεί μέσα στην συνείδηση του καθενός μιά σημαντική αλλαγή. Η σταδιακή αντικατάσταση των «τμημάτων» του εγώ με τα τμήματα του «εμείς».
Πνευματική ωρίμανση ζευγαριού
Ήτοι, καθώς περνάει ο καιρός, οι αξίες που χρησιμοποιούνται από τους ατομικούς εαυτούς μας σαν κριτήρια της ικανοποίησης και της επιτυχίας μας, αλλάζουν. Γίνονται όλο και πιο αφηρημένα και κατόπιν αυτού, το εγώ του καθενός διευρύνεται και «ανακατεύεται» με το εγώ του συντρόφου.
Αυτή η διαδικασία είναι μια πνευματική ωρίμανση και περνάει απαραίτητα μέσα από την αυτογνωσία του εαυτού μας.
Στην διαδικασία δε αυτογνωσίας ενός ζευγαριού που συμβιώνει στον ίδιο χώρο, υπάρχει το ακόλουθο πλεονέκτημα: Ότι ο ένας μπορεί εύκολα να χρησιμοποιεί σαν καθρέφτη τον άλλο προκειμένου να γνωρίσει τις δικές του πλευρές. Η προσοχή και το ενδιαφέρον (η θετική πια προσοχή) για τον άλλο σύντροφο, βοηθούν το κοινό ταξίδι της ζωής.
Η αυτογνωσία, όμως, απαιτεί και κάτι επιπλέον: το να γνωρίζουμε πρωταρχικά τόσο με ποιούς μηχανισμούς συνείδησης πορευόμαστε στην ζωή μας όσο και πώς έχουμε συνηθίσει να τους χρησιμοποιούμε. (Δηλαδή με απλά λόγια, να ξέρουμε τι μυαλό διαθέτουμε και τι πιστεύουμε).
Η ανανέωση της επικοινωνίας κάνει τον έρωτα μακρόβιο, ενώ ο κόρος τον κάνει μακάβριο.
Μετά την αρχική υπερδιέγερση του σωματικού έρωτα και όταν υποχωρήσουν οι ορμόνες, τα πράγματα και τα πρόσωπα γίνονται αφόρητα βαρετά αν δεν ανανεωθεί το ενδιαφέρον του ενός για τον άλλον ή αν το ζευγάρι δεν βρεί κάποιο κοινό στόχο.
Το παράπονο των γυναικών είναι ότι οι σύντροφοί τους δεν ήταν πρίγκιπες.
Το παράπονο των ανδρών ότι οι γυναίκες δεν είναι πια μούσες.