Άλλος το πρωί κι «άλλος» το βράδυ.
Η σωματική χημεία αλλάζει και στον έρωτα.
Από σωματικής πλευράς η σεξουαλική στέρηση παράγει πείνα και «καψούρα», δηλαδή επιθυμία και πόνο για το ερωτικό αντικείμενο του πόθου. Αυτό γίνεται μέσο των ορμονών που ενεργοποιούν αντίστοιχα την διάθεση και το ενδιαφέρον του ατόμου. Στον άνδρα η καψούρα σβήνει με την σεξουαλική κατάχρηση. Στην γυναίκα με τον χορταστικό οργασμό και με τη σύλληψη.
Ετσι, και στην ίδια ακόμα μέρα φαίνεται να είναι διαφορετικός ο σύντροφος.
Η πείνα σε κάνει να ονειρεύεσαι καρβέλια, ενώ η ερωτική στέρηση να βλέπεις οπτασίες και να γράφεις ποιήματα.
Μέχρι πότε μπορείτε να βρείτε τον μεγάλο έρωτα..
Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μη λες
ο λύκος κι αν εγέρασε…
Μην αποκλείετε τον μεγάλο έρωτα, ακόμα κι αν τον έχετε ήδη ζήσει.
Αν νοιώθετε ότι τον ζήσατε και χορτάσατε, το φυσιολογικό είναι να έχετε ήδη περάσει στην φάση της αγάπης μ’ αυτόν τον συγκεκριμένο σύντροφο, αλλά δεν αποκλείεται να τον ξαναζήσετε με νέο αντικείμενο ερωτικού ενδιαφέροντος. Οι ειδικοί λένε ότι κάθε 7 χρόνια επανεμφανίζεται στον άνθρωπο ο κύκλος του μεγάλου έρωτα.
Πόσο κρατάει ο έρωτας; Όσο ακριβώς χρειάζεται για να τελειώσει η δουλειά που εξυπηρετεί:
Στον άνδρα ώσπου να φυτέψει το DNA στην συγκεκριμένη γυναίκα.
Στην γυναίκα ώσπου να κάνει κουτσούβελα.
Ο ερωτευμένος έχει την αίσθηση της μοναδικής τέλειας γνώσης και επικοινωνίας με το σύντροφό του και γι’ αυτό δεν ακούει καν συμβουλές, για το πώς και το τι άλλο πρέπει να κάνει, αν αυτό δεν αφορά την ένωση και διατήρηση της επαφής με τον αγαπημένο
.
Μπορεί το σέξ να υπονομεύσει τον έρωτα;
-Η ικανοποιητική σωματική σεξουαλική σχέση (δηλ. αυτή που εκτονώνει ηδονικά και τους δύο), έχει την ιδιότητα να εξωραΐζει τις ασυμβατότητες και τις διαφορές του ζευγαριού: Τις διαφορές στον ψυχικό και διανοητικό τομέα, στις συνήθειες, στις ηθικές αξίες και στις αντιλήψεις του καθενός για τη ζωή.
-Αντίστοιχα, όταν υπάρχει ικανοποιητική συναισθηματική σχέση, τότε το ζευγάρι παραβλέπει τις σωματικές, αλλά και τις πνευματικές ανεπάρκειες του άλλου προσώπου. Και όταν λέμε ικανοποιητική συναισθηματική σχέση εδώ, εννοούμε αυτήν που επιβεβαιώνει τα συμπλέγματα ανωτερότητας και παράλληλα διαλύει τα συμπλέγματα κατωτερότητας του ζευγαριού.
-Τέλος όταν υπάρχει πνευματική ικανοποίηση στο ζευγάρι, (δηλαδή όταν επιβεβαιώνονται οι φιλοδοξίες, τα οράματα του καθενός, η εξέλιξή τους, με αφορμή και βοήθεια από τον σύντροφο,) τότε μπορεί παρόμοια αυτό να βάλει σε δεύτερη μοίρα προσοχής τα συναισθήματα και το σέξ.
Παρατηρούμε εδώ ότι οι τρείς τομείς της συνειδητότητας, σωματική, συναισθηματική και διανοητική, λειτουργούν αναπληρωματικά η κάθε μία για τις άλλες. Φτάνει όμως το μερικό αυτό ταίριασμα μόνο σε ένα τομέα απ αυτούς; Οι παραπάνω ετερόπλευρες ισορροπίες του ζευγαριού, δεν μπορεί να αποτελέσουν ισόβια βάση ταιριάσματος. Απλά παρέχουν κάποια χρονικά περιθώρια και έδαφος για να πλησιάσει μεταξύ του, και να δεθεί το ζευγάρι στα τρία επίπεδα συνειδητότητας, στο σώμα, την ψυχή, και το πνεύμα.
Εφόσον βέβαια υπάρχει στους συντρόφους σοβαρή πρόθεση για συμβίωση, και επαρκής συναισθηματική και λογική νοημοσύνη. Αν δεν υπάρχει, τότε ο σύμβουλος σχέσεων είναι απαραίτητος για να μην ναυαγήσει η σχέση τους.
Ο σύμβουλος, (ψυχολόγος ή διευκολυντής, ή εκπαιδευτής), θα δώσει τις απαιτούμενες πληροφορίες και την ανάλογη εκπαίδευση στο ζευγάρι, ώστε οι σύντροφοι να δουν από νωρίς το αν μπορούν να ταιριάξουν μεταξύ τους και στα τρία αυτά επίπεδα του εγώ, το διανοητικό, το συναισθηματικό και το σωματικό. Στην συνέχεια, θα τους εκπαιδεύσει για να αποκτήσουν και την ικανότητα να ταιριάζουν.
Αυτό πρακτικά σημαίνει να μάθουν να αγαπούν, να κάνουν ικανοποιητικό σέξ, και να επιλύουν κοινά προβλήματα συμβίωσης με την λογική και την συζήτηση. Στην πράξη, οι άνθρωποι οδηγούνται σε σχέση είτε μέσο μιας εθιμοτυπικής και θεσμικής διαδικασίας της κοινωνίας (συνοικέσιο, αρραβώνας, γάμος) είτε μέσω τυχαίας, αυθόρμητης προσέγγισης του άλλου. Μια τυχαία όμως προσέγγιση, μόνο από τύχη επίσης μπορεί να είναι και πετυχημένη, αφού στην πράξη ισοδυναμεί με πείραμα.
Έτσι, μια προηγούμενη ενημέρωση του ζευγαριού και μια σχετική στοιχειώδης αυτογνωσία στο ζήτημα της εξεύρεσης συντρόφου, είναι πολύτιμα. Όταν έχουν πια ζωντανέψει και αναφλεγεί στον οργανισμό τα αυθόρμητα βιολογικά, νευρολογικά προγράμματα του έρωτα, αυτά δεν αναστρέφονται εύκολα ακόμα και με ειδική βοήθεια. Η σχετική γνώση και η εκπαίδευση από πριν, δίνει τεράστιο πλεονέκτημα και βοήθεια στην επιτυχία μιας σχέσης, που αποσκοπεί στην διάρκεια..
-Πότε άλλοτε το σέξ βλάπτει τον έρωτα;
-Όταν το κάνεις με άλλον.
Αφού δεν τετραγωνίζεται ο κύκλος, κάποιο σχήμα από τα δύο έχει «πρόβλημα», ή το έχουν και τα δύο….
Αφού δεν μένουν για πάντα μαζί οι ορκισμένοι ερωτευμένοι, άρα κάποιος από τους δύο δεν ξέρει τι είναι αγάπη, ή και οι δύο…
Όταν βλέπεις κάποιον να ενεργεί ακατανόητα σαν τυφλός σε βάρος του, πίστευε ότι ενεργεί με πρωτόγονα κίνητρα.
Ορμόνες, αγάπη, έρωτας
Ο έρωτας είναι υπόθεση γεννητικών ορμονών. Η αγάπη είναι υπόθεση των ορμονών αντίληψης, προσαρμογής και κοινωνικότητας, αν υπάρχουν ειδικά τέτοιες ορμόνες. Διαφορετικά, θα πούμε ότι είναι υπόθεση των αντίστοιχων νευροβιολογικών προγραμμάτων αντίληψης, προσαρμογής στο περιβάλλον κλπ. Κάθε αντίστοιχη βάση ορμονών, παράγει τις ανάλογες αντιδράσεις στην επικοινωνία και την συνάφεια, στηρίζοντας τα αντίστοιχα συναισθήματα έρωτα και αγάπης. Μετά την πτώση του επιπέδου των αντίστοιχων ορμονών στον οργανισμό, εμφανίζεται ανάλογη υποχώρηση και αλλοίωση των συναισθημάτων του έρωτα και της αγάπης.
Ξέρουμε ακριβώς τι μας γίνεται στον έρωτα;
Ψευδής συνειδητότητα
Οι σύντροφοι ταιριάζουν πλήρως, μόνο όταν έχουν κοινά, ή συμπληρωματικά ενδιαφέρονται σε όλα τα επίπεδα αξιών τους. Ήτοι στο σωματικό επίπεδο με τις σωματικές ανάγκες και ευχαριστήσεις, στο συγκινησιακό επίπεδο με τα συναισθήματα της ασφάλειας, της αγάπης, του έρωτα, και στο πνευματικό με τις πεποιθήσεις, τις αντιλήψεις, τα οράματα, την ηθική. Όταν συμβαίνει οι σύντροφοι να έχουν μόνο μια κοινή βασική επιθυμία, που τυχαίνει μάλιστα να είναι και ισχυρή, τότε νομίζουν ψευδώς ότι ταιριάζουν σε περισσότερες βασικά ενδιαφέροντα, επιθυμίες και στόχους, και παραβλέπουν τους υπόλοιπους τομείς ενδιαφέροντος που έχει ξεχωριστά ο καθένας, διότι τους θεωρούν ως επουσιώδεις (πάλι ψευδώς). Ακόλουθα, οι σύντροφοι προσγειώνονται στην πραγματικότητα.
Ο έρωτας είναι μια αρρώστια την όποια μπορεί να σου τη θεραπεύσει μόνο αυτός που σου την κόλλησε. Είτε με το να εκτονώσει τον έρωτά σου με τις θωπείες του, είτε με το να τον ξενερώσει με τις ανοησίες του.
Τι διαφορά έχει ο ανδρικός από τον γυναικείο έρωτα;
Εφόσον ισχύει ότι οι παράγοντες του έρωτα είναι η αναπαραγωγή και η ψυχοσωματική ηδονή που προέρχεται από την σεξουαλική πράξη και την αναπαραγωγική διαδικασία, τότε είναι εύλογο να υπάρχουν διαφορές στην ποιότητα και την έκταση του ερωτικού φίλτρου, ανάμεσα στα δύο φύλα.
Στον άνδρα ο έρωτας έχει στενή και επιτακτική μορφή ικανοποίησης του εγώ και του ηδονισμού του, στην γυναίκα έχει πλατειά και βαθιά ένταση και προοπτική ικανοποιήσεων. Στον άνδρα, αυτό περνάει με την διαδικασία σύλληψης και τοκετού και φυσιολογικά μετασχηματίζεται σε αγάπη, (με την επίδραση παράλληλα και των γυναικείων ορμονών που είναι διαφορετικές πια μετά την σύλληψη και τον τοκετό).
Στην γυναίκα διατηρείται η ερωτική ένταση αλλά με νέα μορφή: αυτή τότε γίνεται μητρικό φίλτρο. Ανάλογα με τις διάφορες μεγαλόστομες εκφράσεις που λένε οι ερωτευμένοι άνδρες και οι γυναίκες αντίστοιχα, και οι οποίες φαίνονται σε όσους βρίσκονται εκτός ερωτικού παιχνιδιού σαν «ανοησίες», μπορούν να διαπιστωθούν και τα αντίστοιχα ερωτικά βιώματα των δύο φύλων, καθώς και ο βαθμός που διαφέρουν.
Ο έρωτας, η αγάπη και με ποιους
Έρως ανίκατε μάχαν. Δεν βρέθηκε κανένας αληθινά ερωτευμένος που να τον νίκησε μόνος του. Ο έρωτας που είναι περισσότερο σωματικός, μοιάζει να είναι πιο κοντά στην πείνα. Η αγάπη όντας περισσότερο πνευματική, μοιάζει να είναι πιο κοντά στην σκέψη. Ο έρωτας και η αγάπη είναι κοινωνικά, ενωτικά συναισθήματα και φίλτρα Αναπτύχθηκαν και εξελίχθηκαν στον εγκέφαλο παράλληλα με την συνολική συνείδηση και τα αντίστοιχα εγκεφαλικά κέντρα. Τόσο ο έρωτας όσο και η αγάπη είναι εν τέλει επιβιωτικά προγράμματα του οργανισμού, και ιδιαίτερα προγράμματα του νευρικού συστήματος.
Η αγάπη και ο έρωτας έχουν σαν συστατικό ιδίωμα την έλξη προς το άλλο πρόσωπο. Είναι όμως βιοπρογράμματα αρχέγονης προέλευσης, που οργανώνουν την συμπεριφορά προς τον σκοπό της επιβίωσης. Τόσο της ατομικής επιβίωσης όσο και της συλλογικής επιβίωσης.
Προς την πρώτη σκοπιμότητα της ατομικής επιβίωσης κατευθύνεται κυρίως ο έρωτας, και προς την δεύτερη της συλλογικής επιβίωσης κυρίως η αγάπη.
Πιο συγκεκριμένα, ο έρωτας εξειδικεύεται στην έλξη προς το άλλο φύλο για αναπαραγωγικούς λόγους. (αυτό γίνεται με την συγκέντρωση και επιλογή δράσης των ατόμων). Ενώ η αγάπη καλύπτει τόσο την αναπαραγωγική διαδικασία, όσο και την συνέχιση της οικογένειας, αλλά και την κοινωνική οικειότητα και ευχαρίστηση.
Για να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός του έρωτα, χρησιμοποιούνται τα κίνητρα των ενστίκτων αναπαραγωγής αλλά και της ηδονής.
Τα πρώτα κίνητρα είναι πιο αρχέγονα, σχεδόν ασυνείδητα βιοπρογράμματα, και τα δεύτερα είναι πιο εξελιγμένες συνειδησιακές διεργασίες και νοητικά συμβάντα.
Και τα δύο κίνητρα (αναπαραγωγής και ηδονής) υλοποιούνται και εκπληρώνονται τελικά στην αναπαραγωγική πράξη.
Το κίνητρο της γονιμοποίησης εκπληρώνεται με την σωματική αίσθηση ότι έγινε η μηχανική διαδικασία της απόθεσης και σύλληψης του σπέρματος.
Το κίνητρο της ηδονής εκπληρώνεται με την ηδονιστική διέγερση των γεννητικών οργάνων αλλά και των άλλων ευερέθιστων περιοχών του σώματος, που καλούνται και ερωτογόνες ζώνες, και παραπέρα εκπληρώνεται με την ψυχική ευφορία που παράγεται τόσο από την αίσθηση της σωματικής επαφής όσο και από την επέλευση της σωματικής ηδονής.
Πώς ιδιαίτερα όμως διεγείρονται, ενεργοποιούνται αυτά τα κίνητρα;
Η διέγερση του ενστίκτου αναπαραγωγής γίνεται με σωματικά ερεθίσματα, όπως τις χημικές εκκρίσεις, οσμές, μορφολογία σώματος που κινητοποιούν όλα αυτά το μηχανισμό της πρόσκλησης για συνεύρεση.
Ενδέχεται όμως αυτά τα στοιχεία «πρόσκλησης» να υπάρξουν και στο άτομο του ιδίου φύλου. Και έτσι, μπορεί να οδηγηθεί το άτομο σε απόπειρα συνεύρεσης με ομόφυλα άτομα, όπως στην περίπτωση των ζώων, όταν ανακατευτούν οι μυρωδιές και οι φερομόνες από την σωματική επαφή και τριβή μεταξύ τους. Αυτό συμβαίνει στα φίδια αλλά και στα θηλαστικά ακόμα.
Το δε κίνητρο της ηδονής στο άτομο ενεργοποιείται μέσο της αντανακλαστικής μνήμης προηγούμενης ηδονιστικής πράξης.
Αν αυτή η αρχική πράξη που παρήγαγε ηδονή, έχει λάβει χώρα με ομόφυλο άτομο και μάλιστα κατ’ επανάληψη, μπορεί να δημιουργηθεί εξειδικευμένη ομοφυλική προτίμηση. Εδώ πρέπει να λεχθεί ότι το κίνητρο της ηδονής λειτουργεί και με την μορφή του αντικινήτρου οδύνης. Μπορεί λ.χ. να αποφεύγεται το συμπληρωματικό έτερο φύλο αν η αρχική εμπειρία με αυτό ήταν οδυνηρή.
Τόσο η μορφή που παίρνει η ηδονή όσο και η μορφή που παίρνει η οδύνη εξ αιτίας της επαφής με το άλλο άτομο, μπορεί να έχουν πλατειά γκάμα, καθώς αναπτύσσονται και εκφράζονται σε όλη την ψυχοσύνθεση και τις αισθήσεις του ατόμου. Δηλαδή, μπορεί το άτομο να ευχαριστήθηκε ή να αισθάνθηκε οδύνη σε διάφορα μέρη ή όργανα του σώματος, και να ικανοποιήθηκε ή να πόνεσε με διάφορα συναισθήματα, ψυχικές διεργασίες και σκέψεις. Ο έρωτας έτσι, γίνεται η προσδοκία και η υλοποίηση των σωματικών και ψυχικών ικανοποιήσεων με ένα άλλο άτομο, που συνήθως, είναι ετερόφυλο για τους λόγους που προαναφέραμε.
Επειδή οι διαψεύσεις και αποτυχίες συμβαίνουν σε αρκετές φάσεις της ερωτικής διαδικασίας, (που εξ άλλου είναι μια διαδικασία επιλογής, αλλά και ανταγωνιστική ως προς τους αντεραστές), γι’ αυτό ο έρωτας παράγει όχι μόνο αισθήματα αγάπης αλλά και αισθήματα μίσους.
Η αγάπη αναπτύσσεται στο αρχικό στάδιο επιλογής συντρόφου, και είναι μια έλξη του ατόμου που προκαλείται από τα διάφορα ερεθίσματα του άλλου, τα οποία εκλαμβάνονται ως θετικά, ευχάριστα και προκαλούν συμπάθεια προς το πρόσωπό του. Όταν εξειδικευτεί η έλξη σαν οριστική επιλογή και ενεργοποιηθούν οι μηχανισμοί της αναπαραγωγής και της ηδονής με το συγκεκριμένο «αντικείμενο» της αγάπης, τότε αυτή γίνεται έρωτας. Υποχωρεί τότε, η αποστασιοποιημένη ψύχραιμη σκέψη και εκτίμηση των πραγμάτων, και αναφλέγονται με δυναμικό τρόπο τα τυφλά βιοπρογράμματα για την υποχρεωτική αναπαραγωγική ένωση και συνεύρεση με το πρόσωπο αυτό. Εδώ, θετική πυξίδα είναι η ηδονή και αρνητική πυξίδα η οδύνη. Στην φάση αυτή, έχουμε έντονη ορμονική δραστηριότητα και στα δύο μέρη που συμμετέχουν στην ερωτική διαδικασία. Όταν η αναπαραγωγική διαδικασία ολοκληρωθεί, ο έρωτας κοπάζει και μαζί με την αλλαγή των ορμονών, ξανάρχεται φυσιολογικά το συναίσθημα της αγάπης που χρειάζεται για την ανατροφή των παιδιών και την ανάπτυξη της οικογένειας.
Αντίθετα, όταν ο έρωτας είναι ομοφυλικός*, και οπως είναι φυσικό, αυτός δεν αποσβήνεται με την αναπαραγωγική ολοκλήρωση των δύο ατόμων για να δώσει την θέση του στην αγάπη (ή την αδιαφορία), παραμένει περισσότερο ενεργός στο ηδονιστικό πεδίο, και διατηρεί το πάθος με όλες τις εκφράσεις του, καθώς και την ιδιοκτησιακή φυσιογνωμία του.
*ομοφυλία είναι η ίδια ταυτότητα φύλου, ομοφυλοφιλία είναι η φιλία μεταξύ ομόφυλων, ο ομόφυλος έρωτας.
Η αγάπη ως αίσθημα είναι μεν της ίδιας ποιότητας, τόσο προς το άλλο φύλο όσο και προς το ίδιο φύλο, αλλά δεν μπορεί να συνυπάρξει μαζί με τον έρωτα, επειδή ακριβώς δεν έχει αυτόν τον εξειδικευμένο ιδιοκτητικό χαρακτήρα που προκαλεί το ερωτικό πάθος. Αποτελεί στην ουσία την μετεξέλιξη του έρωτα. Το αίσθημα της αγάπης εξυπηρετεί και πλατύτερους επιβιωτικούς σκοπούς ολόκληρης της κοινωνίας, γι’ αυτό μπορεί να φτάσει και έξω από τα στενά αγαπημένα πρόσωπα της οικογένειας και της παρέας, παίρνοντας εκεί την μορφή του αλτρουισμού και της αυτοθυσίας για το καλό της κοινωνίας και της ανθρωπότητας. Ακόμα μπορεί και να πλησιάσει την αφηρημένη έννοια της συμπαντικής αγάπης.
Παρηγοριέται ο πόνος του έρωτα;
Είναι δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, να πετύχεις με τις παρατηρήσεις και τις συμβουλές σου να αλλάξει την διάθεσή του ο πληγωμένος ερωτευμένος. Δεν έχει καμιά θετική επίδραση εξ ορισμού το να του αποκαλύψεις το λάθος που τον κάνει να «υποφέρει για έναν που δεν του αξίζει», δηλαδή για κάποιον που τον πλήγωσε, τον πρόδωσε και άρα δεν έτρεφε καμιά αγάπη γι αυτόν.
Το πρόβλημα του ερωτευμένου είναι η έντονη χημική εξάρτησή του από την ευχαρίστηση που του προκαλεί αντανακλαστικά ο πρώην, και την οποία ευχαρίστηση θέλει να την επαναφέρει μέσα του σαν τον ναρκομανή.
Εδώ, είναι απίθανο να του δοθεί με τα λόγια κάποιο ηδονικό ερέθισμα ισχυρότερο απο τον έρωτα, ώστε να τον αποσπάσει από τις σκέψεις του. Ίσως αυτό το καταφέρει ένας άλλος ισχυρός έρωτας, ή η αγάπη προς μία υπερβατική δύναμη που θα πιστέψει ότι θα την οικειοποιηθεί σαν αναπλήρωση του χαμένου έρωτα, με ένα τρόπο πνευματικά ερωτικό.
Ο έρωτας με έρωτα περνάει
ή
Τώρα πια, νυμφεύθηκα τον Κύριο
Ο χωρισμός στο ζευγάρι, πονάει και για ένα επιπλέον λόγο, εκτός από το ότι αποστερούνται τις καθημερινές θωπείς και την επικονωνία στα οποία είχαν συνηθίσει. Κάθε εγκατάλειψη αντιπροσωπεύει και τον φόβο της μητρικής και πατρικής εγκατάλειψης, της στέρησης στοργής και αγάπης..
Μου θυμίζεις την μάνα μου (Κυριαζής
Με την (Πλατωνική) εκπαίδευση του πνεύματος μπορείς να διασώζεις τόσο τον έρωτα όσο και το ρεαλισμό ταυτόχρονα, και έτσι η σχέση, διαρκεί σε χρόνο και είναι ποιοτική.
Πόσο αντικειμενικός μπορεί να είναι ο ερωτευμένος.
(ο δ έχων μέμηνεν – Σοφοκλής).
Όταν στον οργανισμό ενεργοποιείται το σεξουαλικό φίλτρο και στην συνέχεια τό ερωτικό, όταν δηλαδή το άτομο τα βλέπει όλα κάτω από το πρίσμα του έρωτα, ο εγκέφαλος εξετάζει τις πληροφορίες αισιόδοξα και σύμφωνα και με την θετική αίσθηση αθανασίας που υπόσχονται τόσο ο έρωτας όσο και η θετική προοπτική της αναπαραγωγής. Τότε το άτομο, δεν αποδέχεται όσες αρνητικές πληροφορίες διαψεύδουν και απομυθοποιούν αυτή την αίσθηση και αυτό τον στόχο αθανασίας.
Δέχεται ευχάριστα κάθε πληροφορία (εικόνες, άποψη, γεγονότα, αισθήσεις), που ανήκουν στο ερωτικό αντικείμενό του και παράλληλα αντιπαθεί κάθε πληροφορία που μειώνει την καλή εικόνα του αγαπημένου. Με εξαίρεση, ίσως, μόνο εκείνες τις αρνητικές πληροφορίες που τον ενημερώνουν για σοβαρό κίνδυνο του δικού του προσώπου.
Έτσι, συμπερασματικά, όταν είσαι ερωτευμένος, συμβαίνει να αγαπάς, συμπαθείς, πλησιάζεις, όλο τον περίγυρο, τα αντικείμενα, τις συνήθειες, τα αρώματα, χρώματα, ήχους, τραγούδια που συνδέονται με το αγαπημένο σου πρόσωπο, όλα όσα συνέβησαν κατά την περίοδο που υπήρχε ελπίδα και επαλήθευση για τον έρωτά σου. Αντίστοιχα, συμβαίνει να μισείς, αντιπαθείς και αποφεύγεις οτιδήποτε συνδέεται με την προδοσία, τη διάψευση του έρωτά σου για το πρόσωπο αυτό.
Πώς ζωγραφίζεται λοιπόν το πρόσωπο του αγαπημένου;.
Σε μιά σχέση, το κάθε μέρος είναι σαν να κρατάει μια παλέτα ζωγραφικής. Με αυτήν ζωγραφίζουμε τον εαυτό μας και τον σύντροφο. Όταν επιθυμείς κάποιον και αυτός ανταποκρίνεται, παίρνεις τα πιο φωτεινά χρώματα και φτιάχνεις το περίγραμμά σου που θα το δείξεις στον άλλο για να τον εντυπωσιάσεις. Αυτό γίνεται επειδή ο έρωτας που βρίσκει ανταπόκριση , είναι μια προσθετική λειτουργία στον οργανισμό, μιά και το ένα τείνει να γίνει δύο. (σε αντίθεση με το θάνατο που είναι αφαιρετική σωματική λειτουργία: το ένα το κάνει μηδέν). Ο έρωτας έτσι, σε βάζει στο θετικό αρχείο ευχάριστων σκέψεων, εικόνων, πληροφοριών και πεποιθήσεων, ώστε να είναι «κοντινότερα στο χέρι σου» τα φωτεινά χρώματα της παλέτας σου.
Όταν ο έρωτας περάσει (για τους λόγους που αναφέρονται εκτενώς στο βιβλίο), τότε δεν ενδιαφέρεσαι πλέον τι εντύπωση θα κάνεις στον άλλο και ζωγραφίζεις το περίγραμμά σου με τα σκοτεινά χρώματα του ατομισμού και του ανταγωνισμού, βγάζοντας τον κακό εαυτό σου έξω. Το ίδιο ισχύει και για το φίλτρο με το οποίο σε βλέπει ο άλλος. Εκείνος από την πλευρά του, όταν είναι ερωτευμένος βάζει φίλτρο με τις φωτινές πολώσεις και σε βλέπει σαν θεό, ενώ όταν του περάσει ο έρωτας βάζει το φίλτρο με τις σκοτεινές πολώσεις και τότε δεν θέλει…ούτε να σε βλέπει καν.
Όταν ο έρωτας έρχεται, η λογική φεύγει.
Στον βαριά ερωτευμένο, ο ορίζοντας κλείνει, και βλέπει μόνο ορισμένα πράγματα και με ορισμένο χρώμα.
Πώς συμβαίνει η ερωτική απόρριψη.
Η ερωτική απόρριψη έχει δύο χρονικά στάδια όπως άλλωστε και οι άλλες απορρίψεις που δεχόμαστε. Πρώτα, η απόρριψη στο στάδιο της προσδοκίας του έρωτα. Εκεί, αν συμβεί διάψευση και δεν επακολουθήσει ο έρωτας, τότε νοιώθεις ηττοπάθεια (συνήθως) και αποστροφή για το σχετικό περιβάλλον όπου συνέβη η απόρριψη του έρωτα. Έπειτα, είναι το στάδιο της κατάκτησης του αγαπημένου και της συνέχισης του έρωτα. Αν συμβεί στο στάδιο αυτό η διάψευση, τότε ανατρέπει μια ψυχοσωματική κατάσταση που βρίσκεται ήδη ενεργοποιημένη και σε εξέλιξη. Η ανατροπή αυτή είναι πολύ σοβαρότερη κατάσταση και προκαλεί βαριά οδύνη, απελπισμένες ενέργειες, ακόμα και σωματική ασθένεια.
Στάδια (τρόποι) διάψευσης του εγώ: το εγώ μας στην ζωή, έχει βρει ένα επιτυχημένο τρόπο να αισθάνεται….. αποτυχημένο:
-Πρώτα, έρχεται η αρνητική πεποίθησή μας ότι πρόκειται να αποτύχουμε σε μιά προσδοκία μας για ένα εγχείρημα, ή σε μια ερωτική πρόταση που κάνουμε ή σε άλλη πρόταση ή διάβημα. Αυτή η πεποίθηση είναι μάλλον φόβος.
-Έπειτα, έρχεται η διαπίστωσή μας ότι αποτυχαίνουμε πράγματι σ αυτές τις επιθυμίες και τα διαβήματα. (αυτή η διαπίστωση είναι ηττοπάθεια).
-Και τρίτο ενδεχόμενο στάδιο, είναι η μεταγενέστερη διάγνωσή μας ότι είχαμε αποτύχει πριν, αλλά όμως… δεν το είχαμε καταλάβει.
Στον έρωτα, όπου όλοι λειτουργούμε εγωιστικά, δεν πρέπει να περιμένουμε αντικειμενικότητα ο ένας από τον άλλο.