Σχέση «ψυχοθεραπείας»
Όταν δύο άνθρωποι βρίσκονται μαζί για να παίξουν ένα ισόβιο παιχνίδι διάψευσης φόβου ή απάλειψης πόνου, λόγω παιδικών ψυχοτραυμάτων, μπορούν να συμβούν πολλά από τα παρακάτω:
Κατ αρχήν θα δοκιμάζει ο ένας τον άλλο σε κάθε ευκαιρία η οποία του θυμίζει το αρχικό τραυματικό του γεγονός, ώστε να ξαναπαίξει προς το συμφέρον του το αρχικό σενάριο του φόβου και του πόνου για να έχει στην συνέχεια το σενάριο αυτό κατάληξη όχι το φόβο ή την οδύνη του όπως παλιά, αλλά την δική του ισχύ και την ηδονή του.
Έπειτα, ανάλογα με το είδος του τραυματικού γεγονότος, θα ποικίλουν και οι τακτικές και αντιδράσεις που χρησιμοποιούνται και ακολουθούνται από τα δύο μέρη προκειμένου να επιβεβαιώσουν το σενάριό τους η κάθε μια πλευρά.
Όταν τα αρχικά σενάρια των συντρόφων είχαν αρνητική κατάληξη και τα δύο (ομώνυμο τέλος) αλλά είναι συμπληρωματικά μεταξύ τους έτσι ώστε ο ένας να θεωρεί τον άλλο φταίχτη για τις οδύνες του, τότε έχουμε μια συνεχή σύγκρουση ανάμεσα στο ζευγάρι, που ανανεώνει το παιχνίδι της αντιπαράθεσης με τον άλλο σύντροφο. Ο τελευταίος εκεί είναι ένα προβολικό υποκατάστατο του αρχικού αντιπάλου του ψυχικά τραυματισμένου (συνήθως γονιού ή στενού οικείου προσώπου που έπαιξε στο αρχικό σενάριο). Αυτή η εκδοχή καταλήγει συχνά σε χωρισμούς ή αν δεν επέλθει χωρισμός, σε συνεχείς καυγάδες μεταξύ των συντρόφων, μέχρι να φτάσει το ζευγάρι σε μια ηλικία όπου η δυναμική του δράση υποχωρεί μαζί με τις ορμόνες και αρχίζει η φάση της περίσκεψης και περισυλλογής του ατόμου σιν οποία συμβιβαστικά περισώζουν ότι απέμεινε. Στην διάρκεια δε του βίου τους οι αντίπαλοι «σύντροφοι» χρησιμοποιούν με αμοραλισμό κάθε αποτελεσματικό όπλο και κυρίως τους εκβιασμούς του άλλου.
-Όταν τα σενάρια είναι ετερώνυμα στο τέλος τους (το ένα πρόσωπο έχει θετικό σενάριο και το άλλο αρνητικό) και είναι επίσης συμπληρωματικά, υπάρχει συνέχιση του παιχνιδιού, έτσι ώστε το άτομο που είναι απαισιόδοξο να εξαρτάται από το αισιόδοξο σενάριο του άλλου. Αυτή η κατάσταση φαίνεται σαν ταίριασμα των δύο συντρόφων. Και εδώ όμως χρησιμοποιούνται οι ηθικοί εκβιασμοί από τον εξαρτώμενο αδύνατο προς τον ισχυρό και θετικό, προκειμένου να τον ελέγξει. Η κατάληξη εδώ του ζευγαριού είναι συνήθως να γεράσουν παρέα αν δεν αποχωρήσει ο ένας νωρίτερα από τυχαίο συμβάν.
Όταν τα σενάρια είναι αρνητικά και τα δύο (ομώνυμα στο τέλος) και αντίθετα* δεν δημιουργείται χώρος για παιχνίδι και τα άτομα δεν συνεχίζουν μαζί για πολύ χρόνο.
Πάντως οι σύντροφοι δεν διαφωνούν δραματικά και δεν μαλώνουν όταν διαψεύδονται οι ερωτικές τους προσδοκίες. Αυτό ρυθμίζεται αυτόματα με φυγή από την σχέση και επιλογή άλλου συντρόφου. Οι ουσιαστικές διαφορές μεταξύ τους και οδυνηρές διαψεύσεις είναι αυτές που προέρχονται από αρχικά τραυματικά γεγονότα, που υπάρχουν στα πρόσωπα εξ αρχής κρυμμένες και εκκολάπτονται, για να μπουν αργότερα στο παιχνίδι των ψυχοσυναλλαγών των δύο συντρόφων μέσο των σεναρίων ζωής που θα παίξουν αυτοί.
Περίπτωση να είναι ετερώνυμα και αντίθετα (ασύμβατα) τα σενάρια των συντρόφων δεν νοείται, διότι τότε το ένα σενάριο θα είναι καλό, οπότε δεν θα υπάρχει ανάγκη για νοσηρό παιχνίδι από την μια πλευρά και το παιχνίδι αυτό χρειάζεται δύο.
Επίσης, όταν είναι και τα δύο σενάρια θετικά, δεν γίνεται προβληματική η σχέση αφού δεν μπορεί να περιέχουν αντίθεση και συμπληρώνουν επιθυμητά το ένα το άλλο.
*Δηλ όχι συμπληρωματικά, ώστε να βολεύει και να τροφοδοτεί το παιχνίδι του ενός το παιχνίδι του άλλου.
Χαμηλή αυτοεικόνα και ελευθεριότητα
Η διαμόρφωση χαμηλής αυτοεικόνας και ηττοπάθειας έχει καθοριστικές συνέπειες στην ερωτική συμπεριφορά και των δύο φύλων.
Όταν η γυναίκα λόγω εμπειριών ή ανατροφής έχει σχηματίσει χαμηλή αυτοεικόνα για την θηλυκή της αξία και εισπράττει την αυτοπεποίθηση της μόνο από το αν είναι επιθυμητή στους άνδρες, τότε γίνεται επιρρεπής στην δοκιμαστική πολυγαμικότητα προκειμένου να πάρει επιβεβαίωση από το άλλο φύλο.
Οι άνδρες από την πλευρά τους ενστικτωδώς και με τον καιρό, μαθαίνουν να κολακεύουν τις γυναίκες για να επιτύχουν τον «επισυνούσιο». Το πρόβλημα υπάρχει όταν η γυναικεία χαμηλή αυτοεικόνα – αυτοεκτίμηση προκαλείται εκτός από την ηττοπαθή ανατροφή, και από παλιά τραύματα εγκατάλειψης και απόρριψης της. Πρακτικά αυτό το εισπράττουν οι γυναίκες με την έννοια ότι δεν τις θεωρούν μοναδικές γι αυτούς οι σύντροφοί τους και τότε με την πολυγαμικότητα που χρησιμοποιούν για επιβεβαίωση, πέφτουν στον φαύλο κύκλο της επαναζήτησης -επαναδιάψευσης της αγάπης. Αυτό το παιχνίδι μπορεί να εκτραπεί στην συνεχή εναλλαγή συντρόφων.
Εν όψει του ότι το αντίστοιχο ανδρικό σύμπλεγμα είναι το να θεωρούνται ξεχωριστοί από όλες τις γυναίκες και ότι αυτοί είναι οι πρώτοι και σπουδαιότεροι εραστές, οι άνδρες πέφτουν στην δίνη της συνεχούς κατάκτησης ή και στην αραιωτική υπέρβαση του άλλου φύλου.
καμμιά φορά, αυτό που θέλει να κάνει η γυναίκα, είναι το να μήν ξέρει τι κάνει