Εμπιστοσύνη μόνιμη ανάμεσα στο ζευγάρι.
Υπάρχει εμπιστοσύνη μόνο όταν και οι δύο είναι τόσο συνειδητοποιημένοι ώστε να μπορούν να τηρήσουν μια συμφωνία ότι θα είναι ειλικρινείς και ισότιμοι μεταξύ τους.
Στην αρχή, κάτω από το πάθος του έρωτα, μπορεί και οι δύο ερωτευμένοι ή μόνο ο ένας τους, από αφέλεια να είναι ειλικρινείς.
Σύντομα στην πορεία, οι αλήθειες που συνήθως πληγώνουν τον άλλο, αρχίζουν να κρύβονται και τα πρόσωπα καταλήγουν στην διπλωματία, τις κρυφές σκέψεις και τον χειρισμό του συντρόφου, φτάνοντας ως την γενική απιστία στην σχέση.
Η συνειδητοποίηση που εννοούμε εδώ, περιλαμβάνει τόσο την επίγνωση των δικών μας εγωιστικών προθέσεων (να γνωρίζουμε για πιο εγωιστικό λόγο θέλουμε τον άλλο δίπλα μας) όσο και την επίγνωση των προθέσεων του άλλου (να γνωρίζουμε ότι και τα κίνητρα εκείνου είναι επίσης εγωιστικά ). Επιπλέον, η συνειδητοποίηση αυτή απαιτεί και πρόθεση για συγχώρεση του άλλου αλλά και για ταπείνωση δική μας (όχι μόνο του άλλου) απέναντι στα δύσκολα συναπαντήματα της ζωής.
Δηλαδή η σχέση χτίζεται και στηρίζεται σε τρείς πυλώνες:
Α. Στον πνευματικό χώρο με όλες τις προεκτάσεις του (δηλ την λογική, ευφυΐα, αλήθεια, γνώση, πίστη στις ανώτερες δυνάμεις, ηθικές αξίες, αρχές).
Β. Στα κίνητρα της περιοχής των ορμέμφυτων και ενστίκτων, των σωματικών επιθυμιών.
Γ. Στις συναισθηματικές και συγκινησιακές εμπειρίες μας.
Μπορούμε να πιστεύουμε ότι θέλουμε αλλά δεν έχουμε το δικαίωμα να επιβάλλουμε τα πιστεύω μας στους άλλους, έστω και αν αυτοί οι άλλοι είναι «δικοί μας» άνθρωποι.